sábado, 28 de abril de 2007

Carla Bruni non é a miña moza pero....

Se cadra á miña profesora de francés daselle por entrar aquí, así que imos adicarlle este video de Carla Bruni (tema escollido "Quelqu'un m'a dit") . Merci Nathalie por tu paciencia.
Deste xeito queda inaugurado os videos de Musica Francesa que terán un lugar especial neste blog. E non me fago responsabel da calidade estética do mesmo, polo que os improperios para o paisano que anda detrás da ventana mellor facelos en Google.
Acompañamolo da letra para quen saiba...


On me dit que nos vies ne valent pas grand chose,
Elles passent en un instant comme fanent les roses.
On me dit que le temps qui glisse est un salaud que de nos chagrins il s'en
fait des manteaux pourtant quelqu'un m'a dit...
Refrain
Que tu m'aimais encore,
C'est quelqu'un qui m'a dit que tu m'aimais encore.
Serais ce possible alors ?
On me dit que le destin se moque bien de nous
Qu'il ne nous donne rien et qu'il nous promet tout
Parais qu'le bonheur est à portée de main,
Alors on tend la main et on se retrouve fou Pourtant quelqu'un m'a dit ...
Refrain
Mais qui est ce qui m'a dit que toujours tu m'aimais?
Je ne me souviens plus c'était tard dans la nuit,
J'entend encore la voix, mais je ne vois plus les traits "
Il vous aime, c'est secret, lui dites pas que j'vous l'ai dit"
Tu vois quelqu'un m'a dit...
Que tu m'aimais encore, me l'a t'on vraiment dit...
Que tu m'aimais encore, serais ce possible alors ?
On me dit que nos vies ne valent pas grand chose,
Elles passent en un instant comme fanent les roses
On me dit que le temps qui glisse est un salaud
Que de nos tristesses il s'en fait des manteaux,
Pourtant quelqu'un m'a dit que...
Refrain

domingo, 15 de abril de 2007

Hoxe empeza unha nova bitácora







Despois de moito meditar, creo por fin que xa atopei o xeito de continuar con esto das bitácoras (blogs). Seguramente irá cambiando, pero cando menos deixarei o lado a miña natural preguiza e desde hoxe prometo empezar a escribir.
Veredes que agora hai publicidade. Tranquilos. À miña idade non e que haxa descuberto as ventaxas do mundo comercial, e que queira facerme rico. Asegurovos que foi pura casualidade de querer saber como funciona todo esto. Se algún día cobro algún patacón, que non creo, irá destinado algunha boa causa.... Desde invitar a viños ós amigos ata..... (deixademe ideas nos comentarios).
Pois como dicia. Desde hoxe empezarei a comentar aquelas cousas que pasan pola vida e que me pareza que poidan ter algun chiste poñelas aquí. De entrada, onte a tarde, 14 de abril ¡¡Viva la Republica!! entereime que alguns dos escritores galegos de mais grande fama andaban de romaría polos caneiros. Entre eles Manolo Rivas. E como miña muller anda medio tola polo tal Manolo (non debe ser a unica) fun dandome un paseo por ver se tiña sorte de dar con el, e pedirlle un autografo. Collin a sua obra "Os libros arden mal" (recomendada) e tirei para os Caneiros nun día precioso de sol. Como as cousas funcionan por casualidade fun dar no camiño cun home que resultou ser "blancolexitimo", un deses anonimos que deixan comentarios nos blogs. Alegrome un montón de saber quen é. E mandolle desde aquí unha aperta.

A pesar da tardanza en chegar... liome con calqueira polo camiño....cheguei por fin aos caneiros e como xa estaban para marchar na "Diana Cazadora" tiven que pedirlle a un... (Xurxo Souto) que fixera o favor de chamar a Mr. Rivas , que non ía eu marchar cas mans valeiras despois da camiñata.
Achegueime a el con cara de saber que carallo terá este tal Manolo que non teña eu, para ter tanto exito coas mozas... Non tardei moito en entendelo. Máis alto, máis juapo, escribe mellor e ten fama. Decidin ser modesto e calar. Certamente foi encantador. Agora Rosa ten o libro coa dedicatoria e eu leveime outra que reproduzo a continuación.

" A Suso. Na viaxe río arriba, a libertaria, a contravento! Saude e terra. "


Pd. Mirade este bloq (dun amigo) : O Levantador de minas, onde aperece unha critica da obra de Rivas e outros comentarios. Magnifico blog no continente e nos contidos.







viernes, 13 de abril de 2007

Curso Pedagoxico.1.Como comportarse nas comidas.

Vai de picada. O meu mestre Sof, quere saber onde gusto encher o bandullo. De momento podo asegurar que o restaurante do video non está en Betanzos,ainda que de seguro que hai algún que.... mellor deixalo de momento.
Nesta primeira lección aprenderemos a comportarnos no momento do bon xantar. De vos depende escoller o xeito de comer, ainda que se esperades a velo todo, non teredes dubida.
Bon proveito