No Vaticano pensan que en Africa ademáis de pobres son tontos

Sen comentarios

Les temps des cerises

Atopeina por casualidade, encantoume. Despois descubrín que foi o símbolo da Comuna de París. Desde hoxe pasa a formar parte do curruncho máis sentimental desta bitácora.




Quand nous chanterons le temps des cerises
Et gai rossignol et merle moqueur
Seront tous en fête
Les belles auront la folie en tête
Et les amoureux du soleil au cœur
Quand nous chanterons le temps des cerises
Sifflera bien mieux le merle moqueur

Mais il est bien court le temps des cerises
Où l'on s'en va deux cueillir en rêvant
Des pendants d'oreilles
Cerises d'amour aux robes pareilles
Tombant sous la feuille en gouttes de sang
Mais il est bien court le temps des cerises
Pendants de corail qu'on cueille en rêvant

Quand vous en serez au temps des cerises
Si vous avez peur des chagrins d'amour
Evitez les belles
Moi qui ne crains pas les peines cruelles
Je ne vivrai pas sans souffrir un jour
Quand vous en serez au temps des cerises
Vous aurez aussi des peines d'amour

J'aimerai toujours le temps des cerises
C'est de ce temps-là que je garde au cœur
Une plaie ouverte
Et Dame Fortune, en m'étant offerte
Ne saura jamais calmer ma douleur
J'aimerai toujours le temps des cerises
Et le souvenir que je garde au cœur

Adaptandose ás novas tecnoloxías.

Xa sei que é vello pero discutindo cun amigo das novas tecnoloxías, acordeime deste video e busqueino polo "LLUTUF"

Mamá nos dixo que sempre hai que decir a verdade.

Pode parecer chocante ou de coña pero a vida e así. E seguro que non minten.

A mín fixome pensar un rato. Desde logo a rúa é a escola da vida.

Abre un local en Betanzos.Recomendado.

¿Sabedes onde está ? A porta e a rúa debenche parecer coñecidos. Pois xusto ahí, a esquerda do arco, nunha balconada modernista.... abrese un local para os betanceiros, dos que van pouco a misa de 12, e que ademáis de pensar nas festas dos caneiros queren mudar o mundo.

De momento non fan milagres curativos como cos que nos "agasallaron" estes días os evanxelistas, pero co tempo quen sabe... se cadra.

Xa sabedes de que pé coxeo ¿non?.... pois quedades enteirados.

Rua San Francisco 40-1º .

Teredes toda a información na páxina de Betanzos Libertario.

Unha rúa diferente

Ando tentado estes días en darlle a esta bitacora un aire morriñento ou cando menos que me faga de recordatorio pois descubro como ano trás ano olvidome de moitas cousas. Desde logo da rúa onde nacín, non, que aínda non vou tan vello.

Rúa da Franxa (A Coruña): De momento segue a estar no mesmo sitio pero de aquela ata hoxe ben que cambiou. Agora adaptouse ao turismo (antes non había tal). Onde tiñamos un panadeiro con forno e todo, agora hai un bar. Onde tiñamos a "lechería" (leite leyma, yogures rueda e para de contar),agora hai un restaurante. Onde tiñamos o reloxeiro, o do serrín a unha peseta a bolsa, e o zapateiro, agora temos un bar, un bar e outro bar.

Xa vedes que a cousa está preparada. Así que se facedes turismo ben podedes deixarvos caer nesta rúa. Eu quedome coa lembranza da que foi.

Aumentamos a familia

Non é que esta bitacora vaia agora a se converter nunha revista rosa, pero tampouco ampliamos a familia todos os días. "Dalsi" ven de Camariñas e notaselle no seseo, pero agora non lle queda outra que se adaptare aos costumes betanceiros: comer tortilla, ser festeiro, e pasear desde a "Diana cazadora" ata a estatua dos Irmans García, e así ida e volta, ata ser aceptado polos cans de Betanzos de "toda a vida".